دختر بزرگوار رسول اكرم(ص) با حضور در مسجد و ايراد خطبه ي فدكيه در حقيقت در مقام نقد و نكوهش رويدادهاي نامباركي بر آمد كه بعد از پيامبر(ص)؛ رهبري امت اسلام را به انحراف كشانده بود.
خطبه ي فدكيه؛ سلاحي از جنس سخن بود كه از زبان تنها يادگار رسول امين(ص) برآمد و حيثيت غاصبان منحرف اهل سقيفه را به چالش كشاند.
كلام حضرت زهرا (س) در خطبه ي فدكيه با آن كه از نظر فصاحت لفظ و بلاغت معنا در نقطه ي اوج قرار دارد؛ مع الاسف خطبه اي است ناشناخته و مهجور و مانند انشا كننده ي آن مظلوم و غريب.
شايد گستره ي مصيبت هاي حضرت زهرا(س) باعث شده كه سخنرانان و مداحان در ايام فاطميه كمتر به اين كلام نوراني حضرت بپردازند!
اما بايد دانست كه خطبه ي فدكيه با توجه به اتصال گوينده ي آن به منبع وحي و آموزه هاي نبوي؛ قابليت هاي گسترده اي در زمينه هاي تدبر و تعمق در مفاهيم والاي آن و نيز نگارش مقالات علمي در باره ي آموزه هاي بلند آن را دارد و شايسته است دانشجويان؛ اساتيد و صاحب نظران حوزه و دانشگاه با نگاهي محققانه به اين كلام ارزشمند؛ به خلق آثار علمي پيرامون آن اقدام نمايند.
....................................
حمد و ستايش خدا با بياني فصيح و بليغ؛ آغازگر خطبه ي فدكيه است. آغاز كلام حضرت در اين خطبه در حقيقت بيان مجموعه اي از معارف بلند توحيدي مي باشد.آنگاه حضرت زهرا(س) با زيباترين شيوه؛ به تبيين فلسفه ي بعثت رسول گرامي اسلام(ص) اشاره مي فرمايند.
معرفي قرآن به عنوان كتاب نور و بينش و هدايت و نيزبيان اسرار برخي از دستورات خداوند مانند نماز؛ روزه، زكات، حج، قصاص، امر به معروف و نهي از منكر، احترام به والدين،امامت و... از مهمترين بخش هاي اين خطبه هستند.
آنگاه حضرت در ادامه با معرفي خويش و رسول گرامي اسلام (ص) به تبيين رسالت محمدي مي پردازند و با استناد به قرآن و كلام نبوي(ص) به برخي از فضيلت هاي امام علي(ع) از جمله نقش جهاد حضرت در ابلاغ رسالت الهي اشاره مي فرمايند.
از مهم ترين محورهاي اين خطبه بيان و نقد رفتار مردم با اهل بيت (ع) بعد از رحلت نبي مكرم اسلام(ص) مي باشد كه بدين وسيله مقدمه (احتجاج) خود را با ابوبكر در مورد غصب ظالمانه ي فدك فراهم مي كنند.
كلام حضرت زهرا(س) خطاب به ابوبكر در مقام احتجاج؛ كلامي است قاطع، رسا، كوبنده و مستند به آيات قرآن و دلايل منطقي و عقلي. كلام زهراي مرضيه (س) در بخش احتجاج به گونه اي است كه پرده از چهره ي كريه دستگاه خلافت برمي دارد و اهل سقيفه و مخصوصا خليفه غاصب و وزير مكار و ستم گستر وي (عمر) را رسوا مي نمايد.
اما افسوس كه در هنگام بيان اين خطبه ي ارزشمند؛ حادثه ي تلخ ديگري رخ مي دهد و آن جعل حديث نحن معاشر الانبياء لا نورث...) توسط ابوبكر غاصب مي باشد. وي با ساختن حديث دروغين (ما پيامبران طلا و نقره و زمين به ارث نمي گذاريم و ارث ما جز كتاب و حكمت و علم و نبوت نيست...) به فريب افكار عمومي پرداخت ؛ اگر چه حضرت زهرا(س) با استناد به آيات قرآن و اثبات برتري اهل بيت(ع) در امر فهم قرآن اين دروغ آشكار را نيز به چالش كشاندند.
در آخرين قسمت خطبه؛ حضرت زهرا(س) رو به قبر مطهر رسول اكرم(ص) نموده و با خواندن اشعاري كه تركيب از حماسه و مصيبت بود به روشنگري مردم پرداختند.
نظرات شما عزیزان: