هنگامی که طلحه و زبیر پیمان شکنی کردند و با عایشه به بصره آمدند و آنجا را زیر سلطه ی خود قرار دادند؛ بعضی معتقد بودند که امام (ع) آنها را تعقیب نکند، با آنها درگیر نشود و آنها را به حال خود رها سازد تا این که آنها خود تسلیم شوند. این خطبه در حقیقت پاسخ امام به این پیشنهاد است؛ پیشنهادی که در نتیجه ی آن بخش های مهم و عمده ی جهان اسلام در اختیار دشمنان قرار می گرفت.

امام(ع) در این خطبه جلوه هایی از شناخت، علم و آگاهی خویش و نیز گوشه ای از مظلومیت خود را به تماشا می گذارند. در ابتدا میفرمایند :

( به خدا قسم من مانند کفتار نیستم که با ضربات آرام و ملایم "در برابر لانه اش" به خواب می رود تا صیاد به او برسد و دشمنی که در کمین اوست غافلگیرش کن..."من هرگز غافلگیر نمی شوم" )

کفتار در اغفال شدن ضرب المثل است؛ چرا که با سر و صداهایی که شکارچیان به وجود می آورند سر در لانه فرو برده و از خطرات پیرامون خود غافل می شود و به خواب می رود و شکار می گردد. این تشبیه امام(ع) درس های مدیریتی ارزشمندی را برای زمامداران و مدیران جامعه ی اسلامی دارد که هرگز نباید مانند کفتار اغفال نشوند؛ فرصت ها را از دست بدهند و بدون کمترین مقاومتی در دام دشمن گرفتار شوند.

املم(ع) با قاطعیت اعلام می کنند که با یاری حق طلبان و با شمشیر برنده ی آنها، بر کسانی که به حق پشت کرده اند می کوبم.

حضرت در پایان خطبه مظلومیت خویش را چنین بیان می فرمایند:

(...به خدا سوگند از زمان وفات پیامبر "ص " تا امروز همواره از حقم باز داشته شده ام و دیگران را که هرگز هم سان من نبوده اند، بر من مقدم داشته اند.)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: